Anja, ga toch geraniums kweken

Al negen jaar kijk ik niet meer naar de treurbuis, en met reden. Ik was al die oeverloze reclameblokken meer dan zat. Naar de (klassieke) radiozenders luister ik wel en daar ontkom ik niet aan die ellende. De laatste tijd wordt ik zeer onaangenaam getroffen door een reclame op ClassicFM. Een veel te enthousiaste doch prettige, enigszins met sherry doordrenkte vrouwenstem vertelt dat de horecaherrie op de achtergrond veroorzaakt wordt door ene Anja. Die Anja, die is weer helemaal happy omdat ze na haar pensioen doorwerkt in de kantine. Vraag mij niet in wiens opdracht die rommel wordt uitgezonden; dat hoor ik nooit omdat ik dan al kokhalzend naar de wc ren.

 

Oma haalt een nieuwe klant binnen.

Waarom grijpt die commercial mij zo aan? Simpel: die Anja, die staat daar ná haar pensioen de betaalde werkplek van iemand anders in beslag te nemen. Iemand, hoogstwaarschijnlijk een jong iemand, met een molensteenhypotheek, een paar hummeltjes en een paar fijne woekerpolissen om de nek. Iemand die al jaren niet meer aan de bak komt in zijn of haar oude beroep en inmiddels zo wanhopig is dat zelfs een bedrijfskan-tine baantje naar drie Michelinsterren geurt. Zo maar iemand: een jonge onderwijzer die geen betrekking vindt omdat er bejaarden voor de klas blijven staan; een werkeloze die op de bijstand afstevent… Omdat Anja en haar generatie kennelijk nooit geleerd hebben van vrije tijd te genieten. Ik snap dat niet. Ze hebben toch van Kees Brusse geleerd hoe dat op z'n Zwitserlevens moet?  Heeft die Anja nog niet genoeg gedaan? Druk gebabyboomd, genoten van ATV, zusverlof, zoverlof, regelingen, toeslagen, weet ik het allemaal…

Die nog net op tijd van Drees trekkende Anja, met haar onaangetaste pensioen, haar inmiddels afbetaalde hypotheek en de kinderen al eeuwen de deur uit, die heeft dus nooit geleerd zich zelf te vermaken. Zij leefde om te werken in plaats van andersom, de voor mij enige juiste manier.

Van mij hoeft ze niet achter de geraniums, heus niet. Anja mag ze van mij ook gewoon gaan kweken, op zolder, met een paar assimilatielampen draaiend op van de Nuon gejatte stroom. Wordt ze nog lekker bruin ook.

 ‘Sodemieter toch op mens’, denk ik dan. ‘Ga dan in het weekend in een voetbalkantine kroketten lopen bakken, als je die blauwe walm niet kan missen. Haal een BHVdiploma en ga op je kleinkinderen passen als je je verveelt. Stop je pensioen in een KLM-tas en ga Filippijnse vuilnisbeltkinderen Arabisch leren. Klaar is klaar. In het harnas sterven was iets van ridders of zo.”

Het zal wel iets met mijn gaandeweg veranderde arbeidsmoraal te maken hebben, dat ik zo denk. We moesten zo nodig allemaal in slaapsteden gaan wonen, ver van ons werk. Straks mag een forens een kwart maandloon inleveren alleen maar om die grijpstuiver binnen te halen… Ik was al aan het aftellen, had de oude countdownklok van NASA opgekocht en ingesteld op vijftien jaar. Elk kwartier een klik. En nu mag ik in ene nog 2 jaar extra nutteloos solliciteren op meestal al intern opgeloste vacatures.

Volgend jaar 520.000* werklozen. Ik ben er één van. Anja niet. Anja gaat lekker door. Tot ze er dood bij neervalt. Misschien moet ik eens een diploma uitvaartleider gaan halen. Oh nee, dat heb ik ook al…

*) Inmiddels - maart 2012 - al meer dan 630.000...