Kringloopwinkel? Wegloopwinkel!

Dit stukje stond al een tijdje te gisten, maar ik wist er eigenlijk geen draai aan te geven. Ik heb al de naam dat ik zo negatief ben, naar het schijnt. Maar sinds vanmorgen weet ik dat ik niet langer alleen sta in mijn denken over zaken die ik als onacceptabel, oneerlijk of simpelweg stompzinnig zie. Hedenmorgen stond namelijk op pagina vier van een groot landelijk dagblad - waarvan ik de naam niet zal noemen omdat het De Telegraaf is - de uitslag van een oproep voor 'des burgers' mening over het fenomeen kringloopwinkel. Het resultaat was voor mij geen verrassing en aanleiding tot publicatie van dit pennekind.

Ik kom nog wel eens bij de Kringloopwinkel in mijn woonplaats, waarvan ik de naam niet zal noemen omdat het Alphen aan den Rijn is. Nog niet helemaal uit bittere noodzaak - nog nèt niet - maar omdat ik wel eens iets nodig heb voor mijn hobby Levende Geschiedenis. Steeds vaker viel het mij op dat deze kringloopwinkel antiekprijzen durft te vragen voor de meest versleten rotzooi. Sterker nog: ik heb ooit uit betrouwbare bron vernomen dat 'ze' eerst bij een lokale antiek- en curiosawinkel de prijzen noteerden en die diezelfde cijfers vervolgens op hun zwaar beschadigde troep plakten.

Steeds vaker moest ik mijn gezicht uit een vastgelopen lachkramp proberen te trekken als ik zag wat er op de stickertjes stond. Hallo, die tweedehands bank staat hier voor 20 neuro meer dan 'ie nieuw bij Leen Bakker kostte? Joehoe, die vieze versleten strijkplank staat goedkoper bij de Aldi, maar dan schoon en nieuw! 35 zeuro voor een brokkelig schilderijlijstje? DAT IS WEL EVEN 80 KEIHARDE NEDERLANDSCHE GULDENS JA! STELLETJE MAFKEZEN! ZIJN JULLIE HELEMAAL GEK GEWORDEN!!!!!!
Pardon. Ik liet mij even gaan. Ik erger mij nu eenmaal aan instituten die een eigen leven gaan leiden. Kringloopwinkels waren, als ik het mij goed herinner, ooit opgezet om a). het milieu te ontlasten b) minvermogenden ook eens wat 'nieuws' te laten kopen c) werkloze stakkers een doel in het leven te geven.

Dus niet om op zaterdagse veilingen het enige acceptabele stuk in de winkel bij opbod met een woekerwinst te verkopen voor een of ander goed doel. En zeker niet om door een chagerijnig smoel achter de kassa toegebeten te krijgen dat DAT de prijs is en geen cent minder. Ze stellen nog eisen ook als je belt om wat op te laten halen. De heren wensen geen trappen te lopen. En een bijna nieuwe wasmachine kreeg ik slechts met de meeste overredingskracht afgevoerd.
Inmiddels ben ik a) zwaar allergisch geworden voor het woord 'milieu'; b) zijn het absoluut geen minvermogenden die daar hun SUV's parkeren en c) ben ik zelf zo'n werkloze profiteur van de samenleving geworden.

Het is al weer heel wat jaren geleden - negen al weer - dat ik daar voor een schappelijke prijs iets vond. Een paar kroonluchtertjes voor 30 euro per stuk; evengoed nog een heel bedrag in echt geld. Maar ja: gescheiden, nieuwe start, nieuwe inrichting en dit maal graag naar mijn eigen smaak: regency-achtig. Na die aanschaf heb ik eigenlijk nooit meer gedacht: "Nou, dat is een mazzeltje!" Omdat ik dus wel eens bruikbare oude 'rommel' nodig heb voor mijn hobby kwam ik nog regelmatig over de vloer, maar steeds vaker verliet ik inwendig borrelend en kokend het pand. Hoe durven ze zulke prijzen te vragen!

De bloedige limiet maakte ik vorige week mee. Ik zocht een paar theeglazen en ik wil alleen een bepaalde vorm. Ja, nog verwend ook! Er stonden er een paar bij de kringloop, voor een euro per stuk. Maar ik had al zodanig de pest in gekregen dat ik onverzaakt huiswaarts keerde. Om vervolgens bij de Big Bazaar - een Wibrakloon - te ontdekken dat ze daar die theeglazen verkopen: 3 stuks voor 1,69. Nieuw. HA!

U begrijpt al waar dit op uit draait. Dit was de laatste keer. En met mij voor velen, gezien het onderstaande, ingescande stukje van Jos van Noord. Ter leringhe ende vermaeck. En vooral: ter besparing van hartklachten.

Een ander fenomeen steekt nu de kop op: de ruilwinkel. En ook de aloude lommerd is onder een fancy naam terug van weggeweest. Ik ga binnenkort kijken of daar iets te mopperen valt. Met in mijn hoofd de gedachte: ik ben niet langer alleen!