Ook zo veel digitale vrienden? Bij mij staan er al weer 14 vriendschapsverzoeken in de rij, en dat is alleen nog maar bij LinkedIn. Heb ik net nog niet eens over Hyves en Facebook. Goed, facebook, daar doe ik niet zo veel meer mee want mijn pc loopt er regelmatig op vast.
Ik heb nooit veel vrienden gehad in mijn leven. Werd op de lagere school alleen maar gepest en op de Mavo had ik alleen vrienden op die ene dag in het jaar dat ik moest trakteren vanwege mijn verjaardag. Fijn hoor, vrienden. Je leert ze kennen in tijden van nood. Dan blijven er maar verdomd weinig over. Eigenlijk maar één, hooguit twee.. En die ene, die is al negentien jaar mijn vriend, maar dan ook een echte. Niet alleen om whisky mee te drinken en sigaren mee te roken, nee: ook - of liever juist - als ik een schouder nodig heb om op uit te janken.
Nu wil het arbeidsbureau, u weet wel: die volkomen foute instantie die in de oorlog zo lekker meeheulde met de bezetter - dat ik mijn netwerk gebruik. Want daar kunnen contacten uit voortkomen die wel eens een baan kunnen opleveren. Mijn oude netwerk, nog uit de tijd van Archeon, is of ter ziele of inmiddels gesetteld in tweekeermodaal functies in totaal andere banen. Dus heb ik heb mij de afgelopen jaren suf geklikt op 'connect' maar: lou loene hoor. De ellende is dat al mijn 'digitale vrienden' of net zulke armoedzaaiers zijn als ik, die het wel uit hun hoofd laten om MIJ te attenderen op een baantje waar ze zelf ook op gesolliciteerd hebben; of in branches werken waarin ik nog niet dood gevonden zou willen worden. Maar ja, het arbeidsbureau - of hoe dat dit jaar ook weer heten mag - wil nu eenmaal dat ik mijn netwerk gebruik. En dat ik iedere week een wanhopige sollicitatie de deur uit doe. En de waardevolle opleiding Medewerker Behoud en Beheer Musea, Archieven en Bibliotheken die ik vanaf vandaag volg, die mag vooral niet in de weg staan van mijn sollicitatieactiviteiten. Want als ik morgen aan de slag kan als rijkswegenstrepenmeteentandenborsteltrekker tegen subminimaal salaris, dan is dat natuurlijk beter dan dat ik straks tegen een normaal salaris iets kan doen waar mijn hart ligt, waar ik goed in ben en wat ik leuk vindt. En of ik nou zeg: "HALLO, ER ZIJN OOK MENSEN DIE GEEN NETWERK HEBBEN OMDAT ZE SOLITAIR DOOR HET LEVEN ZIJN GEGAAN!", dat past niet in hun regelsstraatje. Dus ik moet vrienden maken.
Daar heb ik het volgende op gevonden. Al die Hyves, Facebook en Linkedin gegadigden kunnen lid worden van het "VRIENDvanPETERDEHAAS" steunfonds. Tegen betaling van 14,50 per maand krijgt elke "VRIENDvanPETERDEHAAS" recht op: twee keer mogen zeiken, twee keer een schouderklopje, drie gratis goede adviezen (die, zoals u wel weet, waard zijn wat ze kosten) en twee keer recht op mijn bezoek waarbij een dubbele whisky, sigaren en een eenvoudige doch voedzame maaltijd door mij zeer gewaardeerd zullen worden.
Niets voor u? Dan hou ik het gewoon bij die ene, echte, enige vriend die ik in dit leven heb. En die krijgt mijn vriendschap gratis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten